Η Ελλάδα φλέγεται ... / ΔΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΛΗΤΕΣ ΡΕ!

48 ώρες και … Τηλεμαραθώνιος πυρκαγιών. Όλοι οι δημοσιογράφοι στο πόδι. Τους γύρισαν που τους γύρισαν για τις εκλογές, αντικατέστησαν πυροσβεστικές, ΕΚΑΒ, ΕΚΑΜ, ΕΚΑτάδε.

Στεναχωριέμαι απίστευτα γι’ αυτό που συνέβη. Ολόκληρη η Πελοπόννησος και η Εύβοια on fire. Δε το συλλαμβάνει ανθρώπινος νους. Να στέκονται οι άνθρωποι, με ουρλιαχτά και πόνο ψυχής να περιμένουν να καούν τα σπίτια τους, οι εστίες τους, οι αναμνήσεις τους … Και η φωτιά να συνεχίζει το καταστροφικό έργο και να σταματάει μόνο … όταν φτάσει στην ακτή. Κράτησα μια φράση που είπε ο Λαζόπουλος: «Αν υπήρχε τρόπος να κάψουν και τη θάλασσα, θα την καίγανε».

«Με επιστημονική μεθοδολογία και σχέδιο έγιναν όλοι οι εμπρησμοί στην Πελοπόννησο. Ο χρόνος και ο χώρος (αποστάσεις) επιλέχθηκαν σταθμίζοντας όλα τα ισχύοντα δεδομένα, καιρικές συνθήκες, δυνάμεις πυρόσβεσης, κατάσταση προεκλογικού κρατικού μηχανισμού, ανύπαρκτα μέτρα πρόληψης», διάβασα στο http:// reverse-faults.blogspot.com

Τρέμει η ψυχή μου και βρίσκομαι κάθε 10 λεπτά στο μπαλκόνι να κοιτάζω το δάσος της Θεσσαλονίκης, περιμένοντας να δω τον καπνό κι εδώ …

Ρε παιδιά, στην εποχή της Πληροφορίας είμαστε. Παντού υπάρχει μια κάμερα, κάποιος, κάτι … Δώστε τους αλήτες που τις άναψαν. Φορέστε την κουκούλα ή και χωρίς και ΔΩ-ΣΤΕ-ΤΟΥΣ. Για μένα ο μόνος τρόπος να ευχαριστηθώ είναι να δω να τους φτύνουν και να τους δέρνουν στην πλατεία κάποιου καμένου χωριού σε live σύνδεση με την ΕΡΤ.

Όλη αυτή η καταστροφή, δεν επανορθώνεται. Χρόνια ολόκληρα θα ταλαιπωρεί τους συγγενείς των αδικοκαμμένων, των πυροπαθών, τους δήμους και τις κοινότητες, τα παιδιά μας τα ίδια.

Αύριο δυστυχώς, η μόνη μας λύση θα είναι το air condition, για όσες γενιές θα ζήσουν ακόμη. Η γλυκιά δροσούλα του δάσους θα αποτελεί παρελθόν, και προνομιούχος θα είναι εκείνος που θα έχει 2 δεντράκια στην αυλή του. Τι να λέμε τώρα, όλοι βλέπουμε πόσο υποφέρουμε μέσα στις πόλεις το καλοκαίρι.

Το μόνο που περνάει από το χέρι μου-μας είναι να φυτέψω 10 δεντράκια, και να προσφέρω τον οβολό μου – όχι από το υστέρημά μου αλλά γιατί μου περισσεύει και είμαι σίγουρος πως περισσεύει σε όλους μας – τόσο στους ανθρώπους που πλήγηκαν από την καταστροφή αυτή, αλλά και για μια πιθανή αναδάσωση που θα πάρει κάποιος την πρωτοβουλία να κάνει.

Το Τρίγωνο των Βερμούδων - Part 4 – And last!

Επιτέλους τέλος. Έφυγε και η τεράστια ταμπέλα που χαλούσε το παρκάκι.

Μας φυτέψαν και δεντράκι, το κουρεύουν τακτικά, το ποτίζουν κάθε βράδυ στις 01.20 νταν (αυτόματα ε!) και τα σκυλάκια και τα γατάκια φροντίζουν να παραμένει … καρπερό!

Μια χαρά. Θυμάμαι, βγαίναμε στο μπαλκόνι και βλέπαμε μια τσιμεντένια αηδία. Αργότερα, βλέπαμε ένα λασπωμένο βούρκο. Μετά ένα παρκάκι με μια χαζοταμπέλα επιχορήγησης – που κανέναν δεν ενδιέφερε.

Τώρα, περιμένουμε τους επισήμους στην Έκθεση, άρα βγάζουμε και τη ταμπέλα.

Δημαρχούλη, thanks!