Η Ελλάδα φλέγεται ... / ΔΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΛΗΤΕΣ ΡΕ!

48 ώρες και … Τηλεμαραθώνιος πυρκαγιών. Όλοι οι δημοσιογράφοι στο πόδι. Τους γύρισαν που τους γύρισαν για τις εκλογές, αντικατέστησαν πυροσβεστικές, ΕΚΑΒ, ΕΚΑΜ, ΕΚΑτάδε.

Στεναχωριέμαι απίστευτα γι’ αυτό που συνέβη. Ολόκληρη η Πελοπόννησος και η Εύβοια on fire. Δε το συλλαμβάνει ανθρώπινος νους. Να στέκονται οι άνθρωποι, με ουρλιαχτά και πόνο ψυχής να περιμένουν να καούν τα σπίτια τους, οι εστίες τους, οι αναμνήσεις τους … Και η φωτιά να συνεχίζει το καταστροφικό έργο και να σταματάει μόνο … όταν φτάσει στην ακτή. Κράτησα μια φράση που είπε ο Λαζόπουλος: «Αν υπήρχε τρόπος να κάψουν και τη θάλασσα, θα την καίγανε».

«Με επιστημονική μεθοδολογία και σχέδιο έγιναν όλοι οι εμπρησμοί στην Πελοπόννησο. Ο χρόνος και ο χώρος (αποστάσεις) επιλέχθηκαν σταθμίζοντας όλα τα ισχύοντα δεδομένα, καιρικές συνθήκες, δυνάμεις πυρόσβεσης, κατάσταση προεκλογικού κρατικού μηχανισμού, ανύπαρκτα μέτρα πρόληψης», διάβασα στο http:// reverse-faults.blogspot.com

Τρέμει η ψυχή μου και βρίσκομαι κάθε 10 λεπτά στο μπαλκόνι να κοιτάζω το δάσος της Θεσσαλονίκης, περιμένοντας να δω τον καπνό κι εδώ …

Ρε παιδιά, στην εποχή της Πληροφορίας είμαστε. Παντού υπάρχει μια κάμερα, κάποιος, κάτι … Δώστε τους αλήτες που τις άναψαν. Φορέστε την κουκούλα ή και χωρίς και ΔΩ-ΣΤΕ-ΤΟΥΣ. Για μένα ο μόνος τρόπος να ευχαριστηθώ είναι να δω να τους φτύνουν και να τους δέρνουν στην πλατεία κάποιου καμένου χωριού σε live σύνδεση με την ΕΡΤ.

Όλη αυτή η καταστροφή, δεν επανορθώνεται. Χρόνια ολόκληρα θα ταλαιπωρεί τους συγγενείς των αδικοκαμμένων, των πυροπαθών, τους δήμους και τις κοινότητες, τα παιδιά μας τα ίδια.

Αύριο δυστυχώς, η μόνη μας λύση θα είναι το air condition, για όσες γενιές θα ζήσουν ακόμη. Η γλυκιά δροσούλα του δάσους θα αποτελεί παρελθόν, και προνομιούχος θα είναι εκείνος που θα έχει 2 δεντράκια στην αυλή του. Τι να λέμε τώρα, όλοι βλέπουμε πόσο υποφέρουμε μέσα στις πόλεις το καλοκαίρι.

Το μόνο που περνάει από το χέρι μου-μας είναι να φυτέψω 10 δεντράκια, και να προσφέρω τον οβολό μου – όχι από το υστέρημά μου αλλά γιατί μου περισσεύει και είμαι σίγουρος πως περισσεύει σε όλους μας – τόσο στους ανθρώπους που πλήγηκαν από την καταστροφή αυτή, αλλά και για μια πιθανή αναδάσωση που θα πάρει κάποιος την πρωτοβουλία να κάνει.