Και ναι, τώρα μπορώ άνετα να εξηγήσω για ποιον λόγο ήρθα για ακόμη μια χρονιά στο 'πανηγύρι' που λέγεται Eurovision!Βελιγράδι 2008. Δεν είχα ξαναέρθει. Δεν μπορώ να πω πως ξετρελάθηκα. Έχω συνηθίσει τη 'προηγμένη' δυτική Ευρώπη.
Η πόλη είναι λες κι έχει σταματήσει στον βομβαρδισμό από τους Αμερικάνους το 1999. Σαν να μην αναπτύσσεται πια. Απέναντι από το Υπουργείο Εξωτερικών δυο κτήρια στέκονται κατεστραμμένα από τις βόμβες να θυμίζουν στους τουρίστες πως ακόμη και στις μέρες μας ο ισχυρός Big Brother μπορεί άνετα να κάνει ό,τι γουστάρει ... Whatever.
Eurovision 2008, και η πόλη έχει ξεχειλίσει με εκπροσώπους τύπου και fans από όλη την Ευρώπη. Ίσως μια οικονομική ανάσα για την ταλαιπωρημένη πόλη του Βελιγραδίου.
Μια διασταύρωση κουλτούρας, νοοτροπίας, γλώσσας με κοινό γνώμονα τη μουσική.Συνάντησα περσινούς γνωστούς από Ισπανία, Ολλανδία, Αγγλία και έκανα καινούριους από Σερβία, Λιθουανία κλπ.
Είναι πραγματικά μια ανάσα, μια εβδομάδα διακοπών και ξέφρενης διασκέδασης, μακριά από το άγχος της εργασίας μου. Βέβαια έχω δεσμευτεί με άλλες υποχρεώσεις εδώ. Τρέχω από πάρτυ σε πάρτυ, αλλά εδώ τουλάχιστον ο κόσμος διασκεδάζει. Δεν έχει το 'σφίξιμο' που βλέπει κανείς διάχυτο σε όλα τα ελληνικά μαγαζιά ξεφαντώματος!
Πέρα από τα φώτα, τη λάμψη και το 'πατιρντί' που βλέπουμε μέσα από το γυάλινο κουτί, υπάρχουν και πιο ουσιώδη πράγματα ... αρκεί κανείς να τα ανακαλύψει.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου