Άνευ τίτλου

Πέρασαν οι γιορτές … δεν κατάλαβα τίποτα … η δουλειά δυστυχώς τα κατέστρεψε όλα για ακόμη μια χρονιά … το Πνεύμα των Χριστουγέννων με προσπέρασε. Αρκούμαι στην καλή παρέα, την οικογενειακή ατμόσφαιρα, την εναλλαγή καναπέδων και το πολύ φαΐ – και τα xtra κιλά.

Μόλις έκλεισε και η ημέρα της ονομαστικής μου εορτής – μαζί μ’ εμένα και το υπόλοιπο 1/4 της Ελλάδας :) Η μπαταρία του κινητού άδειασε. Τηλέφωνα, μηνύματα, εμφανίστηκαν άτομα που ούτε περίμενα πως θα έψαχναν το νούμερό μου για να μου ευχηθούν.

Η διαφορά όμως έγινε στα 2-3 άτομα.
Εκείνα που περίμενα όλη την ημέρα να τηλεφωνήσουν … αλλά δεν μπήκαν καν στον κόπο.
Εκείνα για τα οποία ξόδεψα αρκετό χρόνο από τη ζωή μου. Ώρες, μέρες … και χρόνια.

Πολύ καλό το PR ... όχι όμως κι έτσι ...

Την αφέλεια τη συγχώρησα πολλές φορές. Τη λήθη όχι.

Αντίο ._